Μετά την Βαρυμπόπη η χαλασμένη άσφαλτος (ευτυχώς για μένα αλλά δυστυχώς για τις κούρσες της κυριακάτικης βόλτας) σταματάει στην νότια πύλη
Αλλά πρίν μια ανθισμένη αγριοπασχαλιά θυμίζει ότι η φύση δεν κάνει διακρίσεις. Προσφέρεται απλόχερα σε όλους.
Η Πάρνηθα που τόσο πολύ πληγώνουμε, δεσπόζει βασιλική και υπερήφανη σε κάθε σημείο της διαδρομής.
Όμορφη διαδρομή μέσα στο καταπράσινο (ακόμα) δάσος. Χρειάζεται προσοχή γιατί υπάρχουν και εκπλήξεις......
Και μετά την στροφούλα η έκπληξη και η λάθος επιλογή πορείας. Αρκετά βαθειά η νερολακούβα λέρωσε την συντροφιά μου, που για να διαμαρτυρηθεί έβηξε και έμεινε ακίνητη
Μετά λερώθηκα εγώ σε ένδειξη συμπαράστασης, και στη προσπάθεια να συνεχίσουμε.
Βγαίνοντας από το δάσος η πορεία της επιστροφής. Στο βάθος η Αθήνα. Σκέψεις για το περιβάλλον που πρέπει να προφυλάξουμε. Ξέρω ότι και εγώ το ενοχλώ. Με τον ήχο της συντροφιάς μου. Έχει έντονο ταμπεραμέντο. Την συνοδεύω πίσω. Στην εθνική μερικές γκαζιές για να περάσει το χειμωνιάτικο συνάχι. 'Εχει και motoGP.
Βγαίνοντας από το δάσος η πορεία της επιστροφής. Στο βάθος η Αθήνα. Σκέψεις για το περιβάλλον που πρέπει να προφυλάξουμε. Ξέρω ότι και εγώ το ενοχλώ. Με τον ήχο της συντροφιάς μου. Έχει έντονο ταμπεραμέντο. Την συνοδεύω πίσω. Στην εθνική μερικές γκαζιές για να περάσει το χειμωνιάτικο συνάχι. 'Εχει και motoGP.
Καλή συνέχεια σε όλους