Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Βόλτα μέχρι το Νιμπορειό

Λιακάδα που σε σπρώχνει να πάρεις τα βουνά. Να περάσεις από ξεχασμένους χωμάτινους δρόμους. Λίγο να κοπιάσεις για να φτάσεις.


Δρόμοι θαλασσινοί, λεωφόροι ουράνιοι. Ο γλάρος τα καταφέρνει παντού

Κάποτε εδώ έφτανες μόνο με καΐκι από την θάλασσα...


Η θέα του Νημποριού από μακρυά. Ακόμα όμορφο.


Δεν δοκίμασα αλλά μπορεί και να τρώγονται...



Μικρό εκκλησάκι αγνατεύει. Ηρεμία.


Την άφησα μόνη αρκετή ώρα. Δεν ήθελε να γυρίσουμε. Με τίποτα δεν έπαιρνε.
Την κανάκεψα της άλλαξα και bougie. Για ανταμοιβή μου έδωσε μερικές ανάποδες.
Με το ζόρι προλάβαμε το ferry. Κάπου σε μια ανηφόρα έξω από τον Αγιο Στέφανο τα στήλωσε. Η μπότα είχε κομματιαστεί από τις μανιβελιές. Με πεσμένο το ηθικό γυρίσαμε με φορτηγό.
Θα ξαναπάμε...