Για να μην χάνουμε επαφή...

Ξέρω πόσο θα ήθελες να είχες κάνει την ίδια διαδρομή του συνονόματου κ. Alex Chacon.

Παραθέτω το Link... http://www.expeditionsouth.com/2011/12/alex-chacon-motorcycle-adventure-tour.html

Η τελευταία μανιβελιά

Βουβαίνεσαι όταν διαβάζεις τα λίγα λόγια των φίλων στο forum moto.gr

Να 'σαι καλά, Πάνο

Σας ευχαριστώ παιδιά...

Καλά ταξίδια, 

όμορφες διαδρομές να 'χετε!

Panos Il (buckley) wrote on 12/11/2012 22:02 at moto.gr 

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΝΙΒΕΛΙΑ

Πριν μερικές ώρες αποχαιρέτησα έναν από τους πιο καλούς μου φίλους. Δεν τον έβρισκα για μερικές μέρες και όταν είδα κλήση από το κινητό του ένοιωσα να αγναντεύω μαύρα πανιά, συνήθως δεν αργούσε τόσο πολύ να απαντήσει, ο γυιός έπαιρνε έναν έναν τους φίλους του και μας το ανακοίνωνε, βαρύ κι αυτό το φορτίο.

Πάλεψε γύρω στον έναν χρόνο με την αρρώστια αλλά δεν του ήταν γραφτό.Οι σκέψεις αργότερα

στον αποχαιρετισμό ποικίλες αλλά συγκλίνουν νομίζω στην αγωνία για πράγματα που δεν πρόλαβες να κάνεις παρέα του, για συναισθήματα και σκέψεις που δεν πρόφτασες μαζί του να μοιραστείς.

Σπάνιος χαρακτήρας ο Αλέκος και το λέω με πλήρη επίγνωση και καμμιά διάθεση «δικαίωσης» αυτού που έφυγε.

Όσοι τον γνώρισαν μόνο πλουσιότεροι έγιναν κανείς μας δεν έχασε.Συμβουλεύω όλους μέσα σ’

αυτούς και μένα να ζήσετε με αξιοπρέπεια αλλά και τρέλλα και να κάνετε ευτυχισμένους αυτούς που αγαπάτε μέχρι την τελευταία μανιβελιά, μέχρι την τελευταία φορά που το δάχτυλο θα πατήσει το Kill Switch.

Αντίο ρε Φίλε.

ΥΓ Το λινκ είναι η Ουτοπία, το blog του

http://motorestoring.blogspot.gr/

Άλπεις 1977 με Jawa

Τουρκοβούνια frontera 2004

Isle of men Άνδρος 2011

Alexander, the inflatable boat

At Marathon seaside

More PowerPoint presentations from KF

Εις μνήμην...

To... ξάφνιασμα και η απέραντη συγκίνηση!!!
Διπλωματική εργασία του Τίμου Ζ. στη μνήμη Αλέξανδρου Φερρίδη!

Timos wrote on 27/2/13:

"Επίσης, θέλω να σε ενημερώσω ότι μεθαύριο, Παρασκευή 1/3, παρουσιάζω τη Διπλωματική εργασία μου για το μεταπτυχιακό στα Θεωρητικά Μαθηματικά. Έχει τίτλο "Κρυπτογραφία επί μη Αβελιανών ομάδων" και αν σε ενδιαφέρει μπορείς να της ρίξεις μία ματιά. Η παρουσίαση θα γίνει στην αίθουσα Γ του Εργαστηρίου Υπολογιστών του τμήματος Μαθηματικών, στην Πανεπιστημιούπολη. Θα είναι πολύ μεγάλη μου χαρά να σε δω εκεί!

Σου στέλνω πολλά φιλιά και μία τεράστια αγκαλιά!"
Timos thesis.pdf

Helmut Newton

Στις 25 του Γενάρη γιόρτασε η Αλέκα τα γενέθλιά της και μας κάλεσε ( την Αγγελικούλα, τον π. Γ. και μένα) στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λ. Συγγρού να δούμε την έκθεση του Newton και να παρακολουθήσουμε τη συναυλία του Μιχάλη Σιγανίδη.

Εντελώς απροσδόκητα συναντήσαμε εκεί (πήγαιναν στο θέατρο: Μπρεχτ, Ο άνθρωπος του Σε Τσουάν) τη Ρένα, τη Νατάσσα και τον Ηλία.

-------------

Ο Ο Μιχάλης Σιγανίδης είναι  μουσικός, συνθέτης και στιχουργός της ελληνικής τζαζ σκηνής.. Παίζει κοντραμπάσο και κιθάρα και άλλα. Μέλος των Χειμερινών Κολυμβητών και των Primavera en Salonico. 

Η μουσική του έχει έντονο αυτοσχεδιαστικό στυλ. Χρησιμοποιεί ηχητικά κολάζ και στίχους του Μ. Σαχτούρη, εκείνον που στα χρόνια του Πανεπιστημίου μόνον οι ψαγμένοι ήξεραν, και σένα καθόλου δε σ' αφορούσε. Μάλλον καλά έκανες!

Στη βάρκα σου, στο Μαραθώνα

Φτάσαμε σήμερα, Κυριακή μεσημέρι στον Μαραθώνα, να δούμε τη βάρκα σου.

Απέναντι από τη μύτη του Σχοινιά, στου Αλέκου το parking, ο ουρανός ασυννέφιαστος, όμορφη λιακάδα χειμωνιάτικη με ελαφρό αεράκι... όπως τότε στις 6 του Γενάρη, που πήραμε το σκάφος και περάσαμε απέναντι στα Στύρα...

Θυμάμαι, πόσο όμορφα ήταν και τότε!

Η Ειρήνη, οδηγός μου, άδειασε με άνεση το πίσω ταμπούκι, της πρύμνης.

Γέμισε το σάκο με τα ψαρικά και τη στολή σου, τα βαρίδια, το ντουφέκι, τα πέδιλα, κάποια μπλουζάκια καθαρά... και μου τα 'δωσε... για το σπίτι πια... να τα φυλάξω...

Η βάρκα, όπως την ξέρεις, καλά, πολύ καλά. Πάσχει μόνο από μπαταρία... Το ντουλαπάκι με νερά και τα καπελάκια του Μιχάλη για τον ήλιο ... ambre solaire, αφόρετα και καθαρά..

Ο νοτιάς των προηγούμενων ημερών, είχε βγάλει  βουνό τα φύκια στο γυαλό, άνετα να τα περπατάς και να ξαποσταίνεις κάτω από τον ήλιο.... Βόλτα χαλαρωτική....

Τα παιδιά παίζαν αμέριμνα στην αμμουδιά που χάϊδευε το κύμα, παφλάζοντας αρμονικά...

Στο ταβερνάκι του Ψαρά, όλα όπως τα 'ξερες και η μισή βάρκα διακοσμητική εκεί να κυττά το πέλαγο πέρα από τη Δίψα..

Εκεί και η Μαρία με το Χάρη. Χαιρετισμούς πολλούς... και φιλιά....





Σ' ευχαριστώ, Ειρήνη. για το γαλήνεμα της ψυχής μετά τη καταιγίδα και για τη συντροφιά...