Helmut Newton

Στις 25 του Γενάρη γιόρτασε η Αλέκα τα γενέθλιά της και μας κάλεσε ( την Αγγελικούλα, τον π. Γ. και μένα) στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών στη Λ. Συγγρού να δούμε την έκθεση του Newton και να παρακολουθήσουμε τη συναυλία του Μιχάλη Σιγανίδη.

Εντελώς απροσδόκητα συναντήσαμε εκεί (πήγαιναν στο θέατρο: Μπρεχτ, Ο άνθρωπος του Σε Τσουάν) τη Ρένα, τη Νατάσσα και τον Ηλία.

-------------

Ο Ο Μιχάλης Σιγανίδης είναι  μουσικός, συνθέτης και στιχουργός της ελληνικής τζαζ σκηνής.. Παίζει κοντραμπάσο και κιθάρα και άλλα. Μέλος των Χειμερινών Κολυμβητών και των Primavera en Salonico. 

Η μουσική του έχει έντονο αυτοσχεδιαστικό στυλ. Χρησιμοποιεί ηχητικά κολάζ και στίχους του Μ. Σαχτούρη, εκείνον που στα χρόνια του Πανεπιστημίου μόνον οι ψαγμένοι ήξεραν, και σένα καθόλου δε σ' αφορούσε. Μάλλον καλά έκανες!

Στη βάρκα σου, στο Μαραθώνα

Φτάσαμε σήμερα, Κυριακή μεσημέρι στον Μαραθώνα, να δούμε τη βάρκα σου.

Απέναντι από τη μύτη του Σχοινιά, στου Αλέκου το parking, ο ουρανός ασυννέφιαστος, όμορφη λιακάδα χειμωνιάτικη με ελαφρό αεράκι... όπως τότε στις 6 του Γενάρη, που πήραμε το σκάφος και περάσαμε απέναντι στα Στύρα...

Θυμάμαι, πόσο όμορφα ήταν και τότε!

Η Ειρήνη, οδηγός μου, άδειασε με άνεση το πίσω ταμπούκι, της πρύμνης.

Γέμισε το σάκο με τα ψαρικά και τη στολή σου, τα βαρίδια, το ντουφέκι, τα πέδιλα, κάποια μπλουζάκια καθαρά... και μου τα 'δωσε... για το σπίτι πια... να τα φυλάξω...

Η βάρκα, όπως την ξέρεις, καλά, πολύ καλά. Πάσχει μόνο από μπαταρία... Το ντουλαπάκι με νερά και τα καπελάκια του Μιχάλη για τον ήλιο ... ambre solaire, αφόρετα και καθαρά..

Ο νοτιάς των προηγούμενων ημερών, είχε βγάλει  βουνό τα φύκια στο γυαλό, άνετα να τα περπατάς και να ξαποσταίνεις κάτω από τον ήλιο.... Βόλτα χαλαρωτική....

Τα παιδιά παίζαν αμέριμνα στην αμμουδιά που χάϊδευε το κύμα, παφλάζοντας αρμονικά...

Στο ταβερνάκι του Ψαρά, όλα όπως τα 'ξερες και η μισή βάρκα διακοσμητική εκεί να κυττά το πέλαγο πέρα από τη Δίψα..

Εκεί και η Μαρία με το Χάρη. Χαιρετισμούς πολλούς... και φιλιά....





Σ' ευχαριστώ, Ειρήνη. για το γαλήνεμα της ψυχής μετά τη καταιγίδα και για τη συντροφιά...