Παρασκευή 18 Απριλίου 2008

ΒΑΡΚΑΔΕΣ

Αφορμή οι όμορφες θαλασσινές εικόνες του aerapatera

Ηταν η εποχή που φτιάχναμε τα πατίνια με τα ρουλεμάν
Κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις ασφάλτινες, ξαπλωμένοι επάνω τους
στυλ ‘ψαράκι’ , δυο-τρεις μαζί και όποιος φτάσει πρώτος….
Για σκελετό ξεκλέβαμε μαδέρια από τις οικοδομές
Τα ρουλεμάν από τα συνεργεία. Μισή ωρίτσα για την κατασκευή και μετά
test-drive, λίγο πριν τον αγώνα. Τελείωνε η άνοιξη και μαζί της και το σχολείο.
Μετά καλοκαίρι. Οι διακοπές και η θάλασσα…και οι βαρκάδες.
Η ιδέα ξεκίνησε από την ανάγκη να με αφήσουν να την κουβαλήσω, και από
το ράντζο, το κρεβάτι εκστρατείας, αυτό που βάζουν και στους διαδρόμους των νοσοκομείων.



Έπρεπε να έχει μικρό όγκο και μικρό βάρος. Άρα έπρεπε να είναι πτυσσόμενη και το πέτσωμα να είναι ελαφρύ. Ο σκελετός από ξύλο, από τις οικοδομές…


Αιματηρές οικονομίες για το καραβόπανο (το πέτσωμα), την βενζινόκολλα και το βερνίκι για τον εμποτισμό. Aυτό που βρωμάει, κάνει όμως τις νιτσεράδες των ψαράδων αδιάβροχες... Α και οι μεντεσέδες.



Και άρχισαν οι βαρκάδες. Με μεγάλη προσπάθεια απέφυγα το βάπτισμα που ήθελαν να μου κάνουν σπάζωντας ένα μπουκάλι μπύρα στην πλώρη. Είχα όμως κάνει ένα μικρό λάθος στον υπολογισμό της ισάλου. Δεν με έφτασαν τα λεφτά για πιο πολύ βερνίκι, και όταν έβαλα μια γεματούλα για βόλτα, άρχισε να μπάζει νερά από την άβαφη πρύμνη.
Την στέγνωσα στον καυτό ήλιο και συνέχισα με λεπτότερες υπάρξεις....
Καλές βαρκάδες σε όλους.


Δευτέρα 7 Απριλίου 2008

Για να μην ξεχνάμε.....

Πολύ παλιά ανεβαίναμε με τα ποδήλατα, τις κούρσες. Ακόμα και σήμερα συνάντησα δυο-τρείς και τους ζήλεψα.... Αυτούς που ξεκινάνε από κάτω και με ρυθμό ανεβαίνουν. Άλλα όμως είχα στο νου μου καθώς άλλαζα ταχύτητες για να κρατήσω το μοτεράκι στην ροπή του.
Και δυστυχώς επαληθεύτηκα.




Από τις πιο όμορφες αναβάσεις, σε προηγούμενες δεκαετίες. Την καταργήσανε για να προφυλάξουν, λέει , τον εθνικό δρυμό και τους αναβάτες. Μετά αφήσαμε την Πάρνηθα να καεί.



Η εικόνα προς την ανατολή. Στο βάθος η πολύπαθη Πεντέλη, η θάλασσα και η Εύβοια



Ανεβαίνοντας η Αθήνα όλο και πιο όμορφη φαίνεται....


Φτάνοντας στην Αγία Τριάδα. Θλίψη. Η μισοκαμένη ρεματιά στα δεξιά προσπαθεί να σώσει τα προσχήματα.



Η θέα από το μπαλκόνι του καταφύγιου . Κομμάτι αθέατο από την Αθήνα. Αυτό το κτίσμα στο βάθος το βλέπουμε από την Αθήνα. Δυστυχώς


Εξω από το καταφύγιο. Ευτυχώς το μικρό αυτό κομμάτι του πυρήνα έμεινε ανέπαφο.




Πορεία βόρεια-βορειοδυτικά προς το radar του πολεμικού ναυτικού


Η βοριοδυτική πλευρά. Καμένα βλέμματα, απαισιοδοξία και επιστροφή.

Προς ποιά κατευθυνση ;