Η θέα από τον Αγιο Δημήτριο. Στο άνοιγμα το Αιγαίο.
Γύρο-γύρο βουνά επιβλητικά.
Τεράστιοι βράχοι, παλιά λατομεία. Ο χρόνος τα έντυσε με πράσινα πανωφόρια.
Η παραλία του Αγίου Δημητρίου.
Νοτιοανατολικά. Ακόμα άσφαλτος. Στο βάθος ακόμα κρυμμένος ο προορισμός.
Νοτιοανατολικά. Ακόμα άσφαλτος. Στο βάθος ακόμα κρυμμένος ο προορισμός.
Ματιές προς Βορρά.
Μικροί απροσπέλαστοι κόλποι. Ευτυχώς.
Στο βάθος ο προορισμός. Ευτυχώς ο δρόμος οδηγεί, γιατί η θέα συναρπάζει.
Φως κατεβαίνει από τα βουνά για να συναντήσει τη θάλασσα.
Πέτρινα κτίσματα αφημένα να τα κατεδαφίσει ο χρόνος.
Ματιές προς τα πίσω. Θα περάσω ξανά ...
Αρχισε το χώμα. Μικρή στάση για ανάσες. Ο δρόμος κατευθύνεται προς τα βουνά πριν ξαναγυρίσει στη θάλασσα. Ομορφα!!!
Μικροί απροσπέλαστοι κόλποι. Ευτυχώς.
Στο βάθος ο προορισμός. Ευτυχώς ο δρόμος οδηγεί, γιατί η θέα συναρπάζει.
Φως κατεβαίνει από τα βουνά για να συναντήσει τη θάλασσα.
Πέτρινα κτίσματα αφημένα να τα κατεδαφίσει ο χρόνος.
Ματιές προς τα πίσω. Θα περάσω ξανά ...
Κολόνες ξύλινες αγναντεύουν το Αιγαίο.
Φτάνουμε. Στο βάθος η Ανδρος.
Κακοτράχαλος δρόμος αλλά αξίζει να τον περάσεις
Κακοτράχαλος δρόμος αλλά αξίζει να τον περάσεις
2 σχόλια:
Aυτό είναι..
ποίηση..
...ποίηση...
...ποίηση....
έτσι απλά...
πολύ σ' ευχαριστώ...
τα κατάφερες πάλι ,και με τον καλύτερο τρόπο...να μας συνταξιδέψης...
καλό σου βράδυ νάσαι πάντα καλά να μας συν-δραπετεύης σε ομορφιές....
Ν'άσε πάντα καλά όπως τα λόγια σου. Βάλσαμο της μοναξιάς που την αποζητώ αλλά και που πληγώνει.
Al
Δημοσίευση σχολίου