Μοτοσυκλέτας Εγκώμιον
Κάτι άλλο υπάρχει όμως που μου παίρνει την ψυχή. είναι οι πολλές μοτοσυκλέτες που περνούν τρέχοντας αστραπιαία ιδίως προς τα δυτικά, θαρείς για να προλάβουν αυτοί που τις κυβερνούν τον έρωτα ή τον ύπνο. Κοντοστέκομαι στο πεζοδρόμιο θαυμάζοντας. "οπου και να χτυπήσουν, θα τραυματιστούν", συλλογιέμαι. Κι αυτό δεν το λέω ούτε με φόβο, ούτε φυσικά με οίκτο, αλλά σχεδόν με βαθύ σεβασμό. Αλλωστε κι αυτοί φυσικά ξέρουν τους κινδύνους. Αυτό το πράγμα μάλιστα πολύ θα το ήθελα... Με βαριά μοτοσυκλέτα ν'αλωνίζω πόλη και προάστια. Να περνώ σαν σαϊτα και να σταυροκοπιούνται όλοι οι νοικοκυράκηδες. Κι από πίσω να 'ρχεται μ 'ορυμαγδό όλη η παρέα. Να ξεπεζεύουμε όπου μας κάνει κέφι, είτε στα πάρκα είτε στα σκυλάδικα, παραμερίζοντας σκληρά καθετί που εμποδίζει και πνίγει τους ανθρώπους που έχουν δυνάμεις για ξόδεμα
Γιώργος Ιωάννου
ΥΓ. Η φωτογραφία δεν έχει σχέση με το κείμενο αλλά είναι όμορφη !!!!
6 σχόλια:
Πολύ ωραία επιλογή. Τώρα διαβάζω την "Μονη κληρονομιά" και είναι καθηλωτικό.
Χαιρετώ εξ Ανατολών φίλε Γεώργιε.
Με γύρισες αρκετά πίσω, όταν γκάζωνα κι εγώ τις μηχανές.
Βλέπω όμως ότι εσύ είσαι καλλιτέχνης του είδους...
Απ' οτι πρόσεξα στα προηγούμενα ποστ έκανες μοτογένεση(!) κι αυτό πάει να πει δημιουργία και κάθε δημιουργία είναι τέχνη.
Θα περνώ να τα λέμε,
προς το παρόν,
καλήν εσπέραν
Προσπαθώ όσο μπορώ να αναστήσω τις μοτοσυκλέτες. Δεν θα μπορούσα να γράψω κείμενα σαν του Γιώργου Ιωάννου, που ανάρτησα.
Ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια
Διά το πιστόν
Al (Αλέξανδρος) the bike
Al, καλό... ξημέρωμα πλέον. Πέρνα από τη γειτονιά μου να σε κεράσω καφεδάκι.
τα λέμε
αρχοντα καβαλαρη,
τραβα μπροστα...
σε φιλω
black-G-
Δημοσίευση σχολίου